رابطه دین و دولت در فقه شیعه در قلمرو سیاست خارجی

از آنجایی که دین مبین اسلام کامل ترین ادیان الهی است ، برای هر لحظه از زندگی بشر برنامه ای دقیق و منظم دارد. این دستورالعمل ها فقط شامل زندگی فردی نمی شود بلکه بر روابط فرد و جامعه تاثیر می گذارد و حتی فراتر از آن در روابط جوامع اعم از جوامع اسلامی و غیر اسلامی دارای گفتمان است. برای دست یافتن به جایگاه مطلوب و مورد نظر در اسلام و رسیدن به جامعه آرمانی که همانا حکومت جهانی حضرت مهدی (عج) است و همچنین برقراری عدل و قسط که یکی از ارکان اسلام و مذهب تشیع است، باید حکومت اسلامی بر پایه مبانی اسلامی بنا شود و همه توان در جهت تشکیل امت واحده به کار رود. پژوهش حاضر ضمن تعاریف کلی از حد و مرزهای مطرح در فقه سیاسی از جمله دارالاسلام و دارالکفر و .... به سیاست خارجی زمان رسول گرامی اسلام (ص) و خلفای راشدین به نحو اجمالی می پردازد و در ادامه اهدافی که شیعه در روابط بین الملل تعقیب می کند را بررسی کرده دیپلماسی نوین دولت اسلامی را مورد بحث قرار می دهد. در این مجال از حضرت امام خمینی (ره) بنیان گذار جمهوری اسلامی نیز یاد کرده ایم. سخنان ایشان از این جهت حائز اهمیت است که تا زمان ایشان فقیهان شیعه در راس حکومت نبوده و دولت اسلامی تشکیل نشده بود . با تلاش های حضرت امام (ره) دولت اسلامی شکل گرفت و دریچه ای نو به سوی فقه گشوده شد. در پایان به تعدادی قواعد فقهی مطرح در حوزه روابط بین الملل و سیاست خارجی که از منابع فقهی شیعه استخراج شده ، پرداخته ایم.